Ik had me voorgenomen hier iedere dag wat neer te pennen over deze geweldige vakantie, maar ik kom er niet aan toe. Het zijn lange dagen en misschien hangt er nog iets van een jetlag in mijn lijf, maar ik heb niet de puf om iedere dag een stukje te schijven. Dus de updates komen wanneer ze komen.
De Grand Canyon. Daar zouden we met een helikopter overheen gaan vliegen. Ja, zouden inderdaad. Nu is de verassing al weg, want de vluchten gingen niet door. Daarom heeft onze reisleidster deze een dag verplaatst. Om de dag wel wat te doen te hebben zijn we naar Bearizona geweest. Een klein dierpark wat o.a. beren opvangt. Verder waren er ook Bizons en berggeiten te zien. Na een heuse vogelshow zijn we in een open bus door het park gereden met een super enthousiaste Amerikaanse achter het stuur. Amerikanen zijn erg goed in het overdrijven wat het wel weer leuk maakt. Het weer maakte het er niet leuker op. Helemaal niet toen het ging regenen en we bijna verkleumd waren in de open bus. Toch was het een leuk alternatief.
De volgende dag. Nieuwe kansen voor de heli vlucht. Het weer zag er goed uit… dachten we. Zon, paar wolkjes. Niets aan het handje. Efin, dat was onze ochtendvlucht van 10 uur. We zijn door gereden naar de Canyon zelf. Eenmaal daar aangekomen was wel duidelijk waarom het niet door ging. Iemand had een zak watten in de Canyon gegooid. Het zat helemaal dicht. Op zicht was de Canyon er niet minder spectaculair om. Integendeel. Die wolken hadden iets magisch. We besloten na aankomst gelijk het pad op te wandelen langs de Canyon. Er was namelijk regen voor de middag voorspelt en het was nog droog. Er reden ook gratis shuttlebussen langs deze route, dus we konden aan boord daarvan springen mocht het al te gek worden. Al met al hebben we nog zo’n 4 km langs de Canyon gelopen voordat we op de bus zijn gestapt na het eindpunt (de totale looproute is ongeveer 11 km). Op het eindpunt dachten we lekker een broodje te kunnen eten omdat er een restaurant zat. Helaas was dat gewoon een mini winkel met wat candybars. Dus terug met de bus naar het begin en daar een soepje gegeten met een broodje.
Vervolgens weer op de in onze tourbus gestapt en onderweg nog een pitstop gemaakt iets verderop langs de Canyon. Daar waren we niet alleen. Er waren zojuist een paar bussen Japanners gearriveerd. Ook onze gids had nog nooit zoveel mensen op het uitkijkpunt zien staan.
