In het donker schalt oude jazzmuziek uit een speaker en in de bomen langs de waterkant hangt een lange streng met gloeilampen die een zachte gele gloed over de ijsbaan verspreid. Aan de overkant van de ijsbaan staat bij de ingang een oude schaftkeet die nu een tweede leven als koek en zopie tent gegunt is. De sfeer is idilisch, bijna luguber doordat de ijsbaan verlaten is, alsof de mensen zo ineens gevlucht zijn. Niet is minder waar want in de verte komt een vader met z’n kroost aanlope; schaatsen onder de arm. Het was gewoon etenstijd. Desondanks gaf het wel eventjes een mooi sfeertje op het ijsbaantje van Kommerzijl.