Het is niet te hopen dat dit een voorbode is voor de rest van de dag…
Vanochtend werd ik wakker op de tijd dat ik de wekker had gezet. Niets aan de hand dus. Ik geef de wekker een rake klap op de snooze knop en zet hem uit…en daar ging het fout…
Drie kwartier later werd ik weer wakker en dan moet alles ineens een tandje sneller. Twee tandjes sneller als ik nog met de fiets naar het station wilde. Dat was wel de bedoeling, dus snel de bammetjes gesmeerd en in de fietstas gedaan. Daarna de katten eten gegeven en hup, op weg naar het station. Helaas kwam ik niet verder dan de weg voor het huis. Die bleek spiegelglad te zijn, dus daar lag ik languit (mijn bed ligt toch beter) op de weg. Een voordeel is dat er rond dat tijdstip nog niemand wakker is en het is donker, dus niemand ziet je languit op het asfalt liggen. Al is er wel een kans dat ze wakker zijn geworden van mijn vloek en scheld serrenade (waarvoor excuses).
Het stalen ros heb ik weer in de schuur gezet en ik heb er twee wielen bij gepakt en ben met de auto naar het station gereden. Onderweg bleek dus dat de hele weg spiegelglad was. Ik had ook verwacht nog een gestrande auto tegen te komen, omdat er die ochtend, terwijl ik mijn tanden aan het poetsen was, een auto nogal hard voor mijn huis langsreed. Maar nee, gelukkig geen groene Honda Civic in een sloot gezien. Ik ben in ieder geval blij dat ik heelhuids het station gehaald heb en hier nu weer achter mijn peeceetje op kantoor zit.
We zullen zien wat de rest van de dag brengen gaat. In ieder geval ga ik nu toch echt de gemeente eens een klacht sturen om strepen te gaan zetten op de Hogedijk, want als het zo mistig is als vanochtend dan zie je echt niet waar de weg ophoud en de berm begint… levensgevaarlijk. O ja, en aan die valpartij heb ik helaas wel een flinke blauwe plek overgehouden op mijn scheenbeen. Maar ook dat overleven we wel.
