Mijn fiets is op het station ook niet meer veilig. Maandagochtend had ik hem achtergelaten op het station. Op slot uiteraard. ’s Middags stapte ik uit de trein en wilde weer lekker naar huis fietsen met de wind door mijn wilde haren, maar tot mijn verbazing lag de inhoud van mijn fietstassen over het fietsenrek verspreid. Na een keer binnensmonds vloeken op de idioot die dit nu weer leuk vond heb ik alles maar bijeen geraapt. Alles behalve het mini fietspompje. Die was weg. Ook na een inspectieronde door het hele fietsenhok heb ik hem niet terug gevonden.
Dan maar zonder fietspomp terug naar huis. Bij thuiskomst heb ik de fiets binnengezet en ben nog even een filmpje wezen pakken. Bij thuiskomst was de achterband compleet plat. Schijnbaar vonden ze het leuk om ook even de band lek te prikken. Noodgedwongen moet ik dus weer met de auto naar het station. Da’s best balen, want ik mag graag even een stukje fietsen. Ik zal komend weekend maar eens de bandenplak spullen weer uit het stof halen. Mocht je trouwens nog een klein grijs fietspompje vinden dan hoor ik het graag.
