Mijn Mini 2 was vandaag bijna een duikboot geworden en ik weet dat mijn hart nog steeds werkt. 😛
Vanmiddag ben ik even in de auto gestapt naar Lauwersoog. Het was niet echt mooi weer. Beetje bewolkt, maar niet te veel wind en ik had toch niets te doen verder. Even de auto achter de dijk geparkeerd en aan de aan andere kant van de dijk opgestegen. Eerst een beetje vliegen boven de dijk en toen boven de zee richting Schiermonnikoog. Dat was niet het doel hoor, want zover komt de Mini 2 niet.
Efin, ik zag wat zandbankjes. Daarheen gevlogen. Misschien zat er wel een zeehond. Geen zeehonden gezien. Toen nog wat hoger gaan vliegen en kwam ik boven de wolken/ mist uit. Daar zat verdorie een prachtig blauwe lucht en je kon Lauwersoog mooi zien liggen door de wolken heen. Wat kiekjes gemaakt.
Accu stond op 44% met nog zo’n 8 minuten te gaan en de Mini vloog op 1800 meter afstand. Dus begonnen aan de terugvlucht. Omdat er toch wel ietswat tegenwind stond de sportstand maar aangezet. Ik vloog tegelijk naar beneden en naar mij toe. Toen kwam op 1500 meter de RTH melding. Weggeklikt. Ik was zelf al bezig om terug te vliegen. De afstand zakte niet erg snel voor mijn gevoel. Blijkbaar was de wind toch wat sterker dan ik dacht.
Met nog zo’n 700 meter te gaan had ik nog 10% accu en een minuut vliegtijd. Ai, dit kon de Mini 2 wel eens niet gaan halen. Daarna zakte de accu tot 3% met nog 40 seconden vliegtijd. Ik moest nog 350 meter. De drone zag de bui ook al hangen en begon gewoon met het inzetten van de landing. “Aaarrgghhh, nee, kreng. Niet gaan landen!!” Ik heb de joystick maar weer omhoog gedrukt, want ik kon de landing niet afbreken en zodra ik de joystick voor de hoogte los liet begon de Mini 2 weer te dalen. Dat hielp niet echt mee om de afstand tot de kustlijn (nog steeds 300 meter) kleiner te laten worden. De drone begon ook steeds meer opzij te gaan en niet echt recht naar mij toe.
Inmiddels was er geen batterijpercentage en vluchttijd meer over, maar ik vloog nog steeds. Critical low battery. Aircraft in Auto Power Off Protection. Forced landing in progress verscheen in beeld. Doordat de drone van mij vandaag ging, maar wel richting kust bleef de afstand 30 meter, maar ik zag al wel de waterlijn en het onderste van de dijk in beeld. Ik had inmiddels ook geen invloed meer op de besturing. De Mini 2 ging gewoon omlaag. Het crashbeeld gaf gelukkig wel de dijk in beeld.
Ik snel naar de crashsite gelopen en ja hoor, daar lag de Mini 2 in de blubber onderaan de dijk. Ik had geluk dat het al eb aan het worden was, want daardoor lag een stukje blubber en keien onderaan de dijk van zo’n 50 cm breed. Bij vloed was daar water geweest. Ik als een kind zo blij dat de Mini 2 toch nog op het droge is weten te landen, maar dat waren wel een paar spannende momenten.
De camerabehuizing van de Mini 2 was wat ontzet en 1 propeller en de voorkant zat onder de blubber. Ik heb hem bij de auto snel wat schoongemaakt, maar wilde niet de camerabehuizing terugdrukken. Wel even een nieuwe accu erin gedrukt en de drone ging nog aan. De camera zat alleen vast. Thuisgekomen heb ik de schade wat beter bekeken en de drone wat uit elkaar geschroefd, maar ik kon de behuizing van de camera zo weer terug klikken. Op die behuizing zitten alleen nog wat krasjes. De lens is nog heel en de rest van de drone ook. Toch vloog hij redelijk hard tegen de dijk aan. Van het weekend maar eens proberen of hij ook weer de lucht in wil.
