Een concert van Maria Mena is altijd een beetje speciaal. Als een soort sprookje. Ze kwam weer een keer naar Groningen, dus gelijk kaartjes besteld en gisteravond was het concert. Omdat Kerst al voor de deur staat en ze al een keer eerder een kerstconcert had gegeven vreesde ik dat dit ook een kerstconcert zou worden, maar niets was minder waar gelukkig. Ze had een vrij groot ensemble meegenomen: drie gitaristen, een drummer, een toetsenist en 4 achtergrond zangers en zangeressen. Ook bijzonder was de variatie in het publiek. Van oud naar jong.
Ik mag graag zitten bij een concert. Lang staan hou ik niet vol. Dus ik dacht met een half uurtje voor aanvang wel mooi op tijd te zijn. Niet dus. De meeste zitplaatsen waren al bezet. Nu waren niet alle zitplaatsen beschikbaar. Alleen de tribune direct tegenover het podium. Normaal kun je ook aan de zijkanten zitten, maar deze waren nu niet beschikbaar. Gelukkig heb ik nog een plekje kunnen vinden.
Ik heb wel weer genoten. Maria heeft een geweldige stem en er zaten ook een paar a capella stukjes tussen. Ze heeft die muziekinstrumenten helemaal niet nodig. Ze kan prima af zonder. Geweldig was ook het spontane. De band zette op een gegeven moment een ‘verkeerd’ nummer in. Of Maria zetten het verkeerde nummer in. Dat laten we maar in het midden. 🙂 De verwarring was snel uit de wereld en ze gingen verder met het juiste nummer. Maar dat pure, dat maakt zo’n concert mooi. De muziek en de grapjes en foutjes tussendoor….heerlijk. Het creëert een sfeer die maakt dat het eeuwig mag duren. Qua muziek is mijn smaak breed en ik kom bij veel concerten, maar bij veel daarvan loopt het toe naar een eindtijd. Bij Maria Mena is het concert helaas vaak voorbij voor je er erg in hebt. Dat is goed. Dat is genieten.
