Met Facebook heb ik een beetje een haat/liefde verhouding. Vandaar dat ik me inmiddels ook alweer aangemeld heb. Ik heb mezelf 3x op zwart gezet, omdat ik er wel een beetje klaar mee was. Toch jeukt het weer. Verslaafd zijn aan iets bestaat dus toch. Nah…nee… ik wil het geen verslaving noemen. Nieuwsgierigheid is het. Maar de grote reden waarom ik ermee stopte is dat ik berichten in mijn tijdlijn zie die bepaalde mensen ‘leuk’ vinden. Ik vraag mij dan altijd af: ‘waarom vindt jij dat bericht wel leuk en dat van mij niet?’ Natuurlijk kan dat. Je hoort mij niet zeggen dat je iets leuk moet vinden. Da’s ieders eigen mening per slot van rekening toch? Maar ja, als je dan ook andere mensen gaat feliciteren met hun verjaardag en mij niet en foto’s leuk gaat vinden en van mij eigenlijk nooit iets leuk vindt of mij een reactie geeft ergens op, ja, dan ben ik er wel een beetje klaar mee. Nu ben ik wel gewend genegeerd te worden, want schijnbaar heb ik iets besmettelijk of zo… Mede daarom vindt ik feestjes ook nooit leuk… ik bungel er altijd maar een beetje bij. Nee, dan zit ik liever gewoon thuis op de bank. Kan ik lekker m’n eigen ding doen en hoef ik niets geforceerd te doen. Want ik probeer het heus wel. Tot je op een gegeven moment zo vaak buiten schot geplaatst wordt dat je er geen energie meer in wilt steken. Soms is dat wel onoverkomelijk, maar in die situaties dat ik de bal wel bij mezelf neer kan leggen dan doe ik dat tegenwoordig ook lekker en kies ik mooi voor mezelf!
Hey, maar wacht even… nu dwaal ik af, want dit was niet de insteek van dit bericht. Ik wilde gewoon even melden dat ik weer vindbaar ben op Facebook. Nu is het wel een blijvertje…. denk ik. Facebook heeft wel 1 hele makkelijke plus: je kunt mensen makkelijk met hun verjaardag feliciteren. 😛 Ik heb trouwens wel wat mensen als vriend verwijdert. Ik wil er alleen nog mensen in hebben waar ik ook in real-life contact mee heb of die echt de moeite waard zijn en niet alleen van die kloteberichten liken, omdat ze dan een nieuwe pannenset kunnen winnen. Kijk, ook daar ben ik weer uniek in. Ik doe dat namelijk niet, omdat ik graag zie dat mensen mij volgen zal ik voor hun speciaal ook niet gaan liken om die pannenset te winnen. Bovendien heb ik een hele goede pannenset.
O ja, nog 1 dingetje. Ik schreef in die eerste alinea dat ik niet iets besmettelijks heb. Heb ik ook niet, maar ik heb wel iets wat mij uniek maakt. Ik heb lange tijd getwijfeld of ik dat wel zou willen delen met de wereld, maar het maakt mij wel tot wie ik ben en misschien geeft dat ook net dat beetje inzicht voor sommige mensen waarom bepaalde dingen in het leven voor mij niet vanzelfsprekend zijn. Zoals het snoeien van een heg. Laatst heb ik dat in een Facebook bericht uitgelegd en ineens stroomden de likes binnen… Zou dat nu welgemeend zijn van die vrienden of…?? Of ben ik nu te achterdochtig?? Goed, meer over mij en m’n ding de volgende keer…