Facebook, in de wandelgangen ook wel liefkozend ‘vleesboek’ genoemd. Tegenwoordig weet ik niet meer wat ik er mee aan moet. Ooit had je Hyves. Een prachtig sociaal netwerk voor ons Nederlanders. Ineens kwam daar vanaf de andere kant van de oceaan de blauwe F aanwaaien. Het had even tijd nodig om zich te nestelen, maar daarna hopte iedereen over. Hyves was niet meer te redden en ging kopje onder.
Facebook had veel van hetzelfde en beviel daardoor prima. Maar je kon ook meer. Je kon ook inchecken waar je geweest was en nog meer van dat soort ongein. Naja, ongein. Nu is die optie al zo ver gevorderd dat je de check-ins op een mooi kaartje kunt zien. Leuk voor de (verre) vakanties. Dat moet ik nog eens integreren hier.
Berichten en foto’s delen kan ook allemaal. Tot daar is het leuk, maar fabrikanten zagen er ook wel de ‘lol’ van in. Dus men begon acties te verzinnen die je dan kon delen via Facebook aan al je vriendjes en uit de delers wordt dan een winnaar getrokken. Zij meer klandizie en jij een hoop rommel in je timeline. Daarna begon iedereen berichten te delen dat ze geen mensen meer gingen volgen die aan dit soort ongein meededen. Het was een tijdje stil, maar op het moment steekt het weer de kop op. Samen met die niet grappige filmpjes die ook nog eens automatisch af gaan spelen… Facebook is in korte tijd 1 grote reclamefolder geworden met sporadisch nuttige berichtjes.
Dat is ook iets waar ik mij aan erger, maar dat is uit te zetten. Ik vind het leuk om mensen te volgen en hun beslommeringen te lezen. Kan ik ze eens een keer een duimpje geven. Leuk toch?! Vreemd genoeg komen er weinig duimpjes terug. Jammer, maar misschien ben ik niet interessant genoeg. Kan. Iemand feliciteren kan ook via Facebook. Je ziet rechtsboven de jarige(n) van de dag, klikt en op vult je verjaardagswensen in en hoppa, klaar.
Tja, en dat is ook een beetje waar bij mij de schoen wringt. Vlak na mij zijn er nog twee mensen jarig en wanneer die wel worden gefeliciteerd
en jij niet dan deugt er toch ergens iets niet. Zelfs als je er iets van zegt wordt dat niet begrepen. Zelfs mijn Oma wordt door familieleden verteld dat ze ook via Facebook kan feliciteren. Voorgaande jaren kreeg ik altijd een mooi kaartje wat ik veel meer waardeerde en nu zit Facebook ook mijn verjaardag te verkloten. Waar is het menselijke contact tegenwoordig gebleven?!
Je merkt het al. Ik begin een afkeer tegen Facebook te ontwikkelen. Een dubbelzinnige afkeer. Ik erger mij aan 1 kant aan het feit dat ik vaak gepasseerd wordt, zoals met mijn verjaardag. Aan de andere kant vindt ik het wel weer leuk om de echte berichtjes te lezen van de personen die ik volg. Ik zit nog in dubio. De ergernis overwint het nog niet van de nieuwsgierigheid.