Er gaat eigenlijk geen jaar voorbij zonder naar Texel te gaan. Al is het maar voor een paar dagen, ik moet er altijd even heen. Zo ook vorige week. Eventjes drie dagen uitgewaaid op Texel. Dat was ook wel even nodig om wat nare dingen te doen vergeten. Maar daar ga ik hier niet op in.
Goed, ik kom al jaren op Texel, maar toch zijn er on-ontdekte plekjes voor mij. Zo ook deze keer. Ik ben nu maar eens de zuidkant van het eiland gaat ontdekken en dat is me niet tegen gevallen. We kampeerden weer op Loodsmansduin, dus lekker dichtbij de aankomst van de veerboot wat ook in onderste puntje van Texel is. Iets naast de camping ligt een oefenterrein van Defensie. Dit ligt aan de overkant van de Mokbaai. Je kunt de toegangsweg naar de kazerne daar wel op rijden, maar tot aan de toegangspoort. Verder kom je niet. Nu zit daar vlak voor de poort een pad naar wat naar het strand leid. Ik was er nog nooit geweest. Je komt dan bij paal 5 het strand op. Ik was een dag eerder al met de hond deze kant op gelopen, maar lopend vanaf de camping is het te ver. Dus de dag er naar met harde wind ben ik weer die kant op gegaan. Ik had een dag eerder al een schip van de Marine in het Marsdiep gezien en had stille hoop dat hij er nog zou liggen, omdat ik nu dichter bij kon komen.
Nadat ik de fiets over de balk die het pad afsloot had getild ben ik het pad naar het strand op gefietst, vlak langs de kazerne. Overal staan bordjes dat het een militair oefenterrein is en er liggen dikke rollen prikkeldraad. Na een paar honderd meter en een duin over stond ik op het strand, maar de zee was nog een keer zover fietsen. Het strand was hier veel breder dan aan de rest van de kust van Texel. Net zo breed als het strand van Schiermonnikoog en ook net zo mooi en ongerept. Lui als ik ben ben ik met de fiets het strand op gegaan richting de zee. Tot halverwege kwam ik, daarna werdt de ondergrond te zacht om te fietsen. Ik had het marineschip inmiddels al gespot. Eenmaal bij de zee aangekomen zag ik nog een marineschip. Gelijk de NEX-6 erbij gepakt en kiekjes gemaakt. Eén van de schepen lag vlak voor mijn neus stil. De andere, wat grotere, voer heen en weer tussen de ’t Horntje en de Noordzee. Ik heb ongeveer een uurtje hier genoten van al het moois aan schepen wat vanaf de Noordzee het Marsdiep opvoer. Twee laag overvliegende helikopters maakten het plaatje compleet.
Terwijl ik onderweg was naar mijn stalen ros die halverwege het immens brede strand lag opperde ik bij mezelf het idee om eens te zien hoe ver zuidelijk ik eigenlijk kon komen. Dus op de fiets verder het strand af gefietst. Volgens de bordjes op de eerste duinenrij begon het militaire oefenterrein pas achter die duinen, dus ik bevond me niet op verboden terrein. Op een gegeven moment hield het strand op. Ik kon mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en ben toch maar eens over die eerste duinenrij geklommen. Meer gelopen eigenlijk, want een pad lag er al. Ik bevond me nu achter de kazerne. Daarachter lag een oefenterrein met her en der wat hutjes en sowieso één bunker. Over deze duinenrij ben ik nog verder naar het zuiden gelopen. Bijna op het puntjes stond een mooie grote struik waar ik achter kon zitten in de luwte van de wind, want waaien dat deed het! Hier nog weer even wat kiekjes gemaakt en daarna weer terug naar de camping. Ik moet zeggen dat dit wel een heel mooi stukje Texel is. Ik ben er, afgezien van 3 wandelaars, ook geen mens tegengekomen. Heeeeerlijk!
Naast het eten van een pannenkoek (liefst in de Catharinahoeve) is een bezoek aan ‘de bunker’ ook vaste prik. Dit is een bunker die vlakbij de camping Loodsmansduin ligt. Ik heb hier een keer van een geweldig vuurwerk in Den Helder genoten tijdens mijn vakantiewerk als bollenpeller in Den Hoorn. Deze keer zaten er militairen in de bunker aandachtig naar een verhaal van waarschijnlijk hun meerdere te luisteren, dus op de bunker klimmen heb ik deze keer maar over geslagen. Ik ben het pad teruggelopen en ben het pad wat langs de bunker richting de zee loopt gaan volgen. Daar kwam ik onderweg een aantal Schotse Hooglanders tegen. Wat zijn dat ook een pracht beesten! Toch stralen ze door hun grote hoorns wel uit dat je geen ruzie met ze moet maken. Omdat de dames het pad enigszins blokkeerden heb ik maar van de gelegenheid gebruik gemaakt om de dames te portretteren. Eén van de foto’s vind ik zelf zo goed gelukt dat ik deze op canvas af laat drukken. Iets verder het pad op zag ik vanuit mijn ooghoek nog een kudde Schotse Hooglanders staan. Naarmate ik dichterbij hun kwam zag ik tot mijn verbazing dat er 3 kalfjes bij deze kudde liepen. Ik ben niet al te dichtbij gekomen, maar heb vanaf een afstandje toch ook een paar mooie kiekjes kunnen maken. En de kalfjes zijn helemaal knuffelbaar.
Dat waren weer een paar leuke dagen op Texel. De foto’s heb je nog te goed. Deze zijn hier te vinden.
